„Jest tylko jeden sposób nauki – poprzez działanie”- taką sentencję sformułował Paulo Coelho, która stała się motorem działaniu dla kilku zaangażowanych osób, aby w Janowie Podlaskim, małej miejscowości na wschodzie Polski utworzyć szkołę, która będzie kontynuowała oświeceniowe ideały mistrza Adama Naruszewicza oraz wspaniałych postaci wpisanych w bytność miejscowości.
Janów Podlaski ma dawne tradycje szkolnictwa średniego, a nawet wyższego poprzez rezydowanie biskupów Diecezji Łuckiej a następnie Podlaskiej i choć miało wzloty i upadki przetrwało – z przerwami – do wybuchu II wojny światowej. W tym czasie przez mury seminarium przeszły setki uczniów. Bazą materialną szkoły stały się budynki zbudowane przez biskupa Franciszka Kobielskiego w latach 1740-1745 – po obu stronach kolegiaty oraz rezydencja biskupów – zamek biskupi z przełomu XVII/XVIII w. Seminarium janowskie za biskupa Kobielskiego kształciło alumnów, którym przewodził regens – rektor i tylko czterech profesorów, zagadnieniami ekonomicznymi zarządzał prokurator – economus. Wszyscy wspólnie mieszkali w jednym budynku, na piętrze alumni i rektor, na parterze profesorowie i economus. Aule wykładowe było tylko dwie; teologiczna i filozoficzna oraz biblioteka, refektarz – jadalnia i kuchnia. Od 1818 roku Janów Podlaski stał się siedzibą główną Diecezji Podlaskiej czyli Janowskiej, janowska kolegiata awansuje do rangi katedry i przechodzi szereg remontów, inwestycji, których pomysłodawcą jest biskup Benjamin Szymański. Trudne lata po klęsce powstania styczniowego dotknęły także Janów Podlaski, car Aleksander II ogłasza dekret, czyniąc religię prawosławną religią powszechnie obowiązującą, przyczynia się to do likwidacji Diecezji Podlaskiej a tym samym seminarium. Kolejne lata dla oświaty polskiej są trudne, następuje okres rusyfikacji i „nocy apuchtinowskiej”, która jednak nie zabiła tożsamości Polaków.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku ponownie w Janowie utworzono Diecezję Podlaską na mocy bulli „Ex imposita nobis”, biskup Henryk Przeździecki przystępuje do organizacji seminarium, które od 1919 roku zaczyna normalny tryb pracy. Pamiątką tego wydarzenia jest marmurowa tablica oraz figurka św. Stanisława Kostki patrona młodzieży. Rozwój szkoły nastąpił w 1928 r. kiedy to Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przyznało seminarium status uczelni wyższej, taki stan rzeczy utrzymał się do września 1939 r. Po podpisaniu szczegółów traktatu Ribbentrop – Mołotow Janów Podlaski zostaje w jurysdykcji niemieckiej. Lata wojny i okupacji odbiły się na budynkach seminarium, ale w styczniu 1945 r. grupa zaangażowanych i ambitnych mieszkańców z wójtem Janowa Podlaskiego Janem Okseniukiem, nauczycieli i Hipolita Panasiuka, Czesława Jędrzejewskiego, Stefana Dymitruka i Józefy Zgłobisz podejmują się trudnego zadania, zwracają się do Lubelskiego Kuratorium Okręgu Szkolnego z prośbą o utworzenie Prywatnego Koedukacyjnego Gimnazjum Ogólnokształcącego. Decyzja kuratorium i przyzwolenie Rady Narodowej zapoczątkowało funkcjonowanie szkoły, początkowo 4 – letnie gimnazjum kończące się tzw. „małą maturą” i 2 – letnie liceum z tzw. „dużą maturą”. W kwietniu 1946 r. rozpoczyna działalność Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa, której dyrektorem został Tadeusz Ignatowicz. Od sierpnia 1946 r. zaczyna funkcjonować Średnia Krawiecka Szkoła Zawodowa, jej kierownikiem zostaje Helena Teodorczyk. Rok szkolny 1947/48 przynosi rozpoczęcie pracy Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej, w ramach której działają sektory metalowy, krawiecki, ogólny a rok później kuźnia.
Duże zmiany następują w 1958 r., kiedy następuje przejęcie, wyremontowanie i dostosowanie do potrzeb edukacyjnych budynków poseminaryjnych, w których mieści się internat, warsztaty szkolne, nowe sale lekcyjne i mieszkania dla nauczycieli. Od 1 września 1978 r. w Janowie Podlaskim funkcjonuje Zespół Szkół z połączenia Liceum Ogólnokształcącego i Zasadniczej Szkoły Zawodowej, a rok później w skład Zespołu wchodzi też Technikum Mechanizacji Rolnictwa. Obrady Okrągłego Stołu, upadek komunizmu wpływa na Zespół Szkół, Rada Pedagogiczna podejmuje decyzje o zmianie patrona. W 1989 r. patronem Zespołu Szkół w Janowie Podlaskim (po rezygnacji z narzuconego w 1969 r. Marcelego Nowotki) zostaje czołowy przywódca polskiego Oświecenia, współtwórca Konstytucji 3 maja Adam Naruszewicz. Uroczystość nadania szkole imienia Adama Naruszewicza odbyła się 3 maja 1991 r., z tej okazji Komitet Rodzicielski ufundował nowy sztandar oraz wmurowano pamiątkową tablicę przy wejściu do szkoły. Kolejne lata przynoszą zmiany na stanowiskach dyrektorskich, wprowadzanie kolejnych reform administracyjnych i oświatowych, dostosowywanie działalności szkoły do zmieniających się potrzeb edukacyjnych.
Od 2003 roku funkcję dyrektora ZS w Janowie Podlaskim pełni Jarosław Dubisz, absolwent i nauczyciel janowskiej Alma Mater oraz długoletni dyrektor Szkoły Podstawowej im. Czesława Tańskiego w Janowie Podlaskim. Pod jego rządami szkoła nieustannie się przeobraża, z powodzeniem rozwija się Liceum Ogólnokształcące z klasami policyjną i straży granicznej oraz technikum kształcące w zawodzie technik hodowca koni. Szkoła ewoluuje, dostosowuje się do potrzeb formułowanych przez Unię Europejską, rzeczywistość XXI wieku i uczniów oraz rodziców. Nasza szkoła to wyzwania, którym wszyscy pracownicy starają się sprostać każdego dnia, bo szkoła to żywy organizm, to młodzież, która jest inspiracją do zmiany świata na lepsze.